Otyłość jest definiowana jako nadmierne nagromadzenie tłuszczu, które stanowi zagrożenie dla zdrowia. Otyłość u zwierząt domowych jest obecnie oficjalnie uznawana za chorobę przez wiele organizacji zajmujących się zdrowiem zwierząt. Badanie przeprowadzone wśród lekarzy weterynarii potwierdziło, że 51% psów i 44% kotów ma nadwagę lub otyłość, podkreślając, że otyłość jest coraz większym problemem (PFMA, 2018). W tym samym badaniu 100% weterynarzy stwierdziło, że obawia się wzrostu otyłości; jednak badania przeprowadzone wśród 8,000 gospodarstw domowych potwierdziły, że 67% właścicieli zwierząt domowych przyznaje, że nie martwią się wagą swoich zwierząt domowych (PFMA, 2018, PFMA, 2019). Sugeruje to, że większość właścicieli zwierząt domowych nie zdaje sobie sprawy z zagrożeń zdrowotnych związanych z otyłością lub nie jest w stanie określić, czy ich zwierzę ma nadwagę.

Zagrożenia związane z otyłością u kotów i psów obejmują choroby układu mięśniowo-szkieletowego, takie jak zapalenie stawów, choroby serca, choroby układu oddechowego, cukrzyca i skrócenie oczekiwanej długości życia (Bland i wsp., 2009; Salt i wsp., 2019). Oprócz zwiększonego ryzyka dla zdrowia, badania sugerują, że istnieje wyraźny związek między idealną wagą zwierzęcia a jego jakością życia (German i in., 2012). Utrzymanie prawidłowej wagi może zapewnić zwierzęciu mobilność, możliwość fizycznej eksploracji otoczenia i brak dyskomfortu.

Czy mój zwierzak ma nadwagę?

Aby ustalić, czy kot lub pies ma idealną wagę, można zastosować system oceny kondycji ciała (BCS). BCS może być subiektywny; jednak skala 5-całkowita (Tabela 1; Tabela 2) System BCS wykazał dobrą powtarzalność i przewidywalność pomiędzy różnymi użytkownikami (German et al., 2006). W skali od 1 do 5 optymalny wynik dla kotów i psów wynosi 3 (Bjornvad i in., 2011; Chun i in., 2019). Chociaż wymagany jest pewien poziom zrozumienia, właściciele zwierząt domowych mogą skorzystać z badania wizualnego i fizycznego opisanego w BCS, aby określić stan ciała swojego zwierzaka.

Tabela 1: Przewodnik po 5-punktowych wynikach kondycji ciała u kotów (źródło: FEDIAF, 2020)

Tabela 2: Przewodnik po 5-punktowych wynikach kondycji ciała u psów (źródło: FEDIAF, 2020)

Dlaczego mój zwierzak ma nadwagę?

Otyłość jest często wynikiem zwiększonego spożycia energii i zmniejszonego wydatkowania energii; jednak może być również wynikiem metabolizmu zwierzęcia (German, 2006; Bland i in., 2010). Inne czynniki, które mogą wpływać na wagę to:

• Rasa i Genetyka
• Aktywność fizyczna
• Stan nijaki
• Seks
• Wiek
• Choroba/stany chorobowe
• Czynniki środowiskowe

Badanie przeprowadzone przez Coe i współpracowników (2019) wykazało, że gdy właściciele psów zostali poproszeni o zmierzenie ich pupila kubeł, niedokładne pomiary wahały się od 47% niedoszacowania do 152% przeszacowania. Niedoszacowanie może prowadzić do utraty wagi i, w niektórych przypadkach, niedoboru składników odżywczych, podczas gdy przeszacowanie może prowadzić do przybierania na wadze. Badanie wykazało, że najdokładniejszym urządzeniem jest używanie wag elektronicznych do pomiaru żywności.

Otyłość u zwierząt domowych i utrata wagi: Czym powinienem karmić zwierzaka?

Leczenie otyłości obejmuje postępowanie dietetyczne i zwiększoną aktywność fizyczną. Wykazano, że diety bogate w białko i błonnik skutecznie zwiększają satysfakcję i sytość (Heuberger i Wakshlag, 2011). Wykazano również, że diety uzupełnione L-karnityną wspomagają utratę wagi i tłuszczu u psów i kotów z nadwagą (Sunvold i wsp., 1998; Center, 1998). Kompletna karma dla zwierząt domowych może być formułowana specjalnie w celu zmniejszenia masy ciała, która zazwyczaj ma zmniejszoną energię metaboliczną (kcal) i niższą zawartość tłuszczu w porównaniu ze standardowymi dietami. Tego typu diety są zwykle sprzedawane jako pasze „Light”.

Zawartość energii metabolicznej suchej karmy dla zwierząt domowych jest obliczana przy użyciu standaryzowanych obliczeń określanych jako czterostopniowe równanie prognostyczne National Research Council (NRC) (NRC, 2006). W przypadku zwierząt ze skłonnością do przyrostu masy ciała zaleca się podawanie ≤ 90 kcal ME/kg0.75 u psów i co najmniej 52 kcal ME/kg0.67 u kotów (FEDIAF, 2020). Podczas karmienia konkretną dietą w celu utraty wagi, wytyczne żywieniowe dla produktu będą odzwierciedlać wymagane zmniejszenie spożycia kalorii. Dostosowanie ilości karmy może nadal być konieczne w trakcie programu odchudzania, w zależności od indywidualnego zwierzaka. Wytyczne żywieniowe nie uwzględniają dodatkowych kalorii spożywanych w innych postaciach, takich jak smakołyki, gryzaki, resztki ze stołu itp. Karmy uzupełniające, takie jak smakołyki, powinny być ograniczone, jeśli zwierzę jest na diecie, lub dodatkowe kalorie powinny być uwzględnione w reżim żywienia.

Utrzymanie wagi

Gdy zwierzę osiągnie optymalną wagę, ważne jest, aby ją utrzymać, co może być wyzwaniem. W celu utrzymania masy ciała u psów zalecane dzienne spożycie może wzrosnąć do 110 kcal ME/kg0.75 przy założeniu, że pies jest aktywny na umiarkowanym poziomie (1-3 godziny dziennie). W celu utrzymania masy ciała u kotów, dzienne zalecane spożycie może wzrosnąć do 75 kcal ME/kg0.67 dla kotów wykastrowanych lub niewychodzących lub do 100 kcal ME/kg0.67 dla aktywnych kotów (FEDAIF, 2020). Dzienne spożycie można dostosować do stanu i stylu życia danego zwierzaka, aby utrzymać jego optymalną wagę.

Referencje

Bjornvad, CR, Nielsen, DH, Armstrong, PJ, McEvoy, F., Hoelmkjaer, KM, Jensen, KS, Pedersen, GF i Kristensen, AT (2011). Ocena dziewięciopunktowego systemu oceny kondycji ciała u nieaktywnych fizycznie kotów domowych. American Journal of Veterinary Research, 72(4), s.433-437.

Bland, IM, Guthrie-Jones, A., Taylor, RD i Hill, J. (2009). Otyłość psa: postawy i zachowania właściciela. Prewencyjna Medycyna Weterynaryjna, 92(4), s.333-340.

Bland, IM, Guthrie-Jones, A., Taylor, RD i Hill, J. (2010). Otyłość psa: opinie praktyk weterynaryjnych i właścicieli na temat przyczyn i zarządzania. Prewencyjna Medycyna Weterynaryjna, 94(3-4), s.310-315.

Centrum, SA. (1998). Bezpieczna utrata wagi u kotów. W: Reinhart GA, Carey DP, wyd. Ostatnie postępy w odżywianiu psów i kotów Tom II: Proceedings Symposium Nutrition Iams z 1998 roku. Wilmington, Ohio: Orange Frazer Press, 165-181.

Chun, JL, Bang, HT, Ji, SY, Jeong, JY, Kim, M., Kim, B., Lee, SD, Lee, YK, Reddy, KE i Kim, KH (2019). Prosta metoda oceny kondycji ciała w celu utrzymania optymalnej masy ciała u psów. Journal of Animal Science and Technology, 61 (6), pp.366-370.

Coe, JB, Rankovic, A., Edwards, TR i Parr, JM (2019). Dokładność pomiaru przez właściciela psa różnych objętości suchej karmy za pomocą trzech różnych urządzeń pomiarowych. Rekord weterynaryjny, 185 (19), s. 599-599.

Dantas, LM, Delgado, MM, Johnson, I. i Buffington, CT (2016). Puzzle z jedzeniem dla kotów. Journal of Feline Medicine and Surgery, 18(9), s.723-732.
FEDIAF (2020). Wytyczne żywieniowe dotyczące pełnoporcjowej i uzupełniającej karmy dla kotów i psów. [online] Dostępne pod adresem: https://fediaf.org/images/FEDIAF_Nutritional_Guidelines_2020_20200917.pdf.

niemiecki, AJ (2006). Narastający problem otyłości u psów i kotów. The Journal of Nutrition, 136(7), s.1940S-1946S.

niemiecki, AJ, Holden, SL, Moxham, GL, Holmes, KL, Hackett, RM i Rawlings, JM (2006). Proste, niezawodne narzędzie dla właścicieli do oceny stanu ciała psa lub kota. The Journal of Nutrition, 136(7), pp.2031S – 2033S.

niemiecki, AJ, Holden, SL, Wiseman-Orr, ML, Reid, J., Nolan, AM, Biourge, V. i Scott, EM (2012). Jakość życia psów otyłych jest obniżona, ale poprawia się po udanej utracie wagi. Dziennik Weterynaryjny, 192(3), s. 428-434.

Heuberger, R. i Wakshlag, J. (2011). Związek wzorców żywieniowych i otyłości u psów. Journal of Animal Physiology and Animal Nutrition, 95(1), s.98-105.

Krajowa Rada ds. Badań (2006). Wymagania żywieniowe psów i kotów. Waszyngton: The National Academies Press.

PFMA (2018). Nowy raport ujawnia wzrost otyłości zwierząt domowych i zwiększone obawy weterynaryjne. [online] Dostępne pod adresem: https://www.pfma.org.uk/news/new-report-reveals-rise-in-pet-obesity-and-heightened-veterinary-concern

PFMA (2019). PFMA Obesity Report 2019. [online] Dostępny pod adresem: https://www.pfma.org.uk/_assets/docs/White%20Papers/PFMA-Obesity-Report-2019.pdf
Salt, C., Morris, PJ, Wilson, D., Lund, EM i German, AJ (2019) Związek między długością życia a kondycją ciała u wykastrowanych psów należących do klientów. Journal of Veterinary Internal Medicine, 33, s.89-99.

Sunvold GD, Tetrick MA, Davenport GM, Bouchard GF. (1998) Suplementacja karnityną sprzyja utracie wagi i zmniejszeniu otyłości u psów. Obrady XXIII Światowego Stowarzyszenia Weterynarii Małych Zwierząt. s. 746.