Jednak przekarmianie może skutkować nadmiarem niektórych składników odżywczych i tempem przyrostu masy ciała, którego rozwijający się układ kostny nie jest w stanie odpowiednio utrzymać. Taki dodatkowy stres został powiązany z nieprawidłowościami kostnymi i schorzeniami ortopedycznymi, które mogą utrzymywać się do wieku dorosłego.

Naturalnie, żołądek szczeniaka jest mniejszy niż u dorosłego psa. Dlatego zaleca się dzielenie karmienia na co najmniej trzy lub cztery posiłki dziennie. Takie podejście pomaga utrzymać poziom energii przez dłuższy czas i zapewnia, że ​​spożywana jest wystarczająca ilość pokarmu. Podobnie, nie zaleca się swobodnego karmienia, ponieważ trudno jest monitorować indywidualne spożycie. Karmiąc kilka szczeniąt z miotu, nie można uwzględnić sytuacji, w której jeden szczeniak objada się, a drugi nie je.

Właściciele dużych ras mogą również rozważyć wielkość krokietów suchej karmy. Większe szczenię ma większą jamę ustną i uzębienie, które jest w stanie poradzić sobie z większymi rozmiarami krokietów. Może to pomóc spowolnić spożycie w porównaniu z małymi rozmiarami krokietów, które często można znaleźć w komercyjnych karmach dla szczeniąt. Ponadto mniejsze rozmiary posiłków w połączeniu z wolniejszym tempem spożycia to preferowane nawyki żywieniowe, które należy wpoić szczeniętom dużych ras, aby zmniejszyć ryzyko rozszerzenia i skrętu żołądka (GDV), problemu często związanego z dużymi rasami.

Witamina D wpływa na rozwój szkieletu, pośrednio poprzez zwiększenie wchłaniania wapnia w jelitach lub bezpośrednio poprzez stymulację mineralizacji kości. Dowody na zaburzenia formowania się kości u szczeniąt dogów niemieckich karmionych dietami zawierającymi podwyższone poziomy witaminy D doprowadziły do ​​ustalenia maksymalnego limitu odżywczego wynoszącego 320 IU na 100 g DM w wytycznych żywieniowych FEDIAF, chociaż w Wielkiej Brytanii i Europie obowiązuje niższy prawny limit wynoszący 227 IU na 100 g DM.

Ważne jest, aby właściciele zrozumieli, że nie ma potrzeby suplementowania dodatkowych witamin lub minerałów, jeśli podawana jest kompletna i zbilansowana dieta. Suplementacja poprzez dodatki do posiłków lub tabletki może skutkować nadpodażą, która może być szkodliwa dla zdrowia.

Referencje

1. FEDIAF (Europejska Federacja Przemysłu Karmy dla Zwierząt Domowych) (2020) Wytyczne żywieniowe dotyczące pełnoporcjowej i uzupełniającej karmy dla psów i kotów.
2. <Salt, C., et al. (2017) ‘Growth standard charts for monitoring body weight in dogs of different sizes’, PLoS ONE, 12, s. 1–28.
3. Hawthorne, AJ, Booles, D., Nugent, P., Gettinby, G. i Wilkinson, J. (2004) „Zmiany masy ciała w trakcie wzrostu u szczeniąt różnych ras”, w Międzynarodowe Sympozjum Naukowe Waltham: Natura, wychowanie i argumenty na rzecz żywienia, tom 134, s. 2072S–2030S.
4. Case, LP, Daristotle, L., Hayek, MG i Ruff, MFR (2011) „Potrzeby składników odżywczych w okresie wzrostu”, w: Żywienie psów i kotów: źródło dla profesjonalistów zajmujących się zwierzętami towarzyszącymi, red. H. Pohlam, Elsevier Mosby, s. 232–233.
5. Lauten, SD (2006) „Ryzyko żywieniowe psów dużych ras: od odsadzenia do wieku geriatrycznego”, Kliniki weterynaryjne Ameryki Północnej: praktyka dla małych zwierząt, 36, s. 1345–1359.
6. Schoenmakers, I., Hazewinkel, HAW, Voorhout, G., Carlson, CS i Richardson, D. (2000) „Wpływ diet o różnej zawartości wapnia i fosforu na rozwój szkieletu i skład krwi u rosnących dogów niemieckich”, Dokumentacja weterynaryjna, 147, s. 652–660.
7. Tryfonidou, MA, Van Den Broek, J., Van Den Brom, WE i Hazewinkel, HAW (2002) „Wchłanianie wapnia przez jelita u rosnących psów zależy od spożycia wapnia i wieku, ale nie od tempa wzrostu”, Journal of Nutrition, 132, s. 3363–3368.